Nadat we ervan zeker waren dat ons concept definitief was hebben we nog eens besproken welke materialen we gingen gebruiken en hoe dat we alles gingen bevestigen.
Zo is ons project van start gegaan met het bouwen van de surfplank!
We hebben de surfplank beginnen maken uit multiplex met een dikte van 15 mm, dit was om stevigheid te verzekeren.
Naarmate de plank de gewenste vorm kreeg hebben we ook al de randen wat afgeschuurd zodat er niets te hoekig zou zijn.
We wouden ervoor zorgen dat de kindjes zich niet zouden bezeren.
Hierna zijn we naar de Euroshop vertrokken .
Bij aankomst zochten we direct al achter een soort van materiaal dat kon dienen als vulling.
Na even zoeken zagen we een een soort van mousse die gebruikt wordt bij het maken van zetels en dachten "dit is het".
Enigste probleem was dat dit materiaal hopen geld kostte.
We wouden vermijden dat we zoveel geld zouden uitgeven en zagen na de zoektocht weer verder gezet te hebben een perfect alternatief.
Plastiek afval.
Niet alleen mochten we dit gratis meenemen maar maakten we gebruik van afval dat we konden recycleren in ons project.
Het plastiek afval kon perfect dienen als vulling en dit terwijl het ons geen rotte frank had gekost!
Uiteraard mochten we er zoveel menemen als we wouden en zorgden we er ook voor dat de euroshop niet door al die moeite meer moest gaan van dat weg te smijten.
We hebben zo snel mogelijk een gigantische doos gevuld en hup we waren ermee weg!
Hier kan je zien hoe het plastiek onderstel bevestigd is geweest aan de surfplank.
Tegen de avond trokken we het zeil over de stok en was een deel van het project ‘windsurfmachine’ klaar!
Nadat het weekend voorbij was hadden we tegen de maandag eindelijk een onderstel gevonden!
Niet allen dat, ook was iemand van mymachine ons de veren komen brengen die we hadden besteld.
Deze waren volledig gratis geproduceerd geweest voor ons project en dit met dank aan het Waregemse bedrijf 'Industrieveren Algoet bvba'
Omdat er nog veel moest gebeuren zijn we er onmiddellijk in gevlogen.
Eerst en vooral sneden we een cirkel uit de resterende stukken van onze 15 mm dikke multiplex.
Deze werd vervolgens bevestigd op de velg van het wiel met 8mm dikke bouten.
Om er zeker van te zijn dat er niets zou loskomen hebben we er 8 gaplaatst.
De cirkel is waar de veer uiteindelijk op geplaatst zou worden.
De veer op het onderstel vastmaken was een belangrijke factor.
Daarom kozen we ervoor om dezelfde bevestigingsmethode te gebruiken als degene die we gezien hadden op de speelplaats.
Namelijk met U-beugels.
En zoals verwacht zat alles stevig en goed vast op zijn plaats.
We hadden tijdens ons werkproces ondervonden dat het plastiek onderstel dat we al eerder hadden vastgemaakt om ervoor te zorgen dat de mast vast bleef zitten niet stevig genoeg was.
Daarom werd deze vervangen door een metalen tafelpoot.
Een simpele maar goeie oplossing.
Het feit dat deze ook perfect pastte in het gat dat al voorgeboord was geweest maakte het een stuk gemakkelijker.
Omdat er niet genoeg gaten in de tafelpoot waren hebben we er wat extra in geboord.
Dit waren de vijzen die we gebruikt hadden om de tafelpoot vast te maken aan de surfplank.
We hebben de punten eraf geslepen zodat de kindjes wich niet zouden bezeren aan uitstekende vijzen.
Al snel ondekten we dat de vijzen niet vast bleven te zitten in de surfplank.
Dus kwamen we op het idee om opnieuw ook hiervoor bouten te gebruiken.
1 bout aan elke hoek bleek meer dan genoeg te zijn.
We wisten al van beginsafaan dat de surfplank met een dikte van 15mm en een lengte van 1.80m nooit stevig genoeg zou zijn en de mogelijkheid erin bestond dat hij in twee zou breken.
Daarom besloten we de plank te versterken.
Toevallig vonden we bij het afval een stalen profiel, we sneden dit in twee gelijke stukken en begonnen erin te boren.
We boorden eerst een klein gat aan beide kanten en vervolgens een groter gat aan enkel de bovenkant.
Dit deden we zodat we de vijzen waarmee de profielen bevestigd werden er handmatig in konden draaien.
De stalen profielen werden aan weerszijden van de onderkant van de plank geplaatst.
We berekenden ongeveer waar dat de meeste kracht op zou komen wanneer er iemand op zou staan en zorgden ervoor dat dat punt het midden werd van de stalen profielen.
Hier kan u zien hoe we de vijzen erin aan het draaien zijn.
We hadden zorgvuldig de vijzen gekozen die erin kwamen, dit om ervoor te zorgen dat ze sterk genoeg waren en de stalen profielen op hun plaats konden houden maar ook dat ze niet uitstaken langs de bovenkant.
Uiteindelijk begonnen we te werken aan de kleinere details.
Dit hier zijn dan de touwen waaraan getrokken kon worden om de surfplank meer te laten bewegen.
Om de touwen gebruiksvriendelijker te maken hadden we ze van een handvat voorzien.
Het handvat werd aan het langer touw vastgemaakt doormiddel van snelbinders.
We boorden een gat aan beide uiteinden van de surfplank.
De touwen werden erdoor gestoken en er werd een dubbele knoop gelegd aan het uiteinde.
Dit was om ervoor te zorgen dat het touw niet los zou komen van de plank.
Zo kon alles op zijn plaats blijven en functioneren zoals het moest.
We wouden de kinderen een effect van wind bezorgen maar dit op een simpele en veilige manier.
We kwamen op het idee om druppelvormige schilden uit dik karton te snijden.
Een stuk pvc-buis werd vastgemaakt aan het schild doormiddel van tape en vervolgens werd ook een vierhoekig gat gemaakt aan de bovenkant van het schild.
Dit zorgde ervoor dat je het schild makkelijk kon vasthouden en meer controle had tijdens het wapperen.
Nadat we met bijna alles klaar waren konden we niet wachten om het uit te testen!
We zijn naar buiten gelopen en hebben zo snel mogelijk al onze onderdelen en constructies met ons meegenomen.
We hebben dan geduldig alles bevestigd volgens de manier dat het moest en waren zo al een stap dichter tot ons eindresultaat.
En voila!!
Onze windsurfmachine was tot leven gewekt!
Omdat we niet zeker waren van de stevigheid van onze machine lieten we er als eerste Bram op sinds dat hij de lichtste was van ons allemaal.
Wat bleek? dat onze machine sterk genoeg was om hem te dragen!!
Later hebben we dan toch ondekt dat het geen enkel probleem was om ook ons te dragen.
Zelfs met 2 personen erop brak er niets.
We hebben dan ook uitgetest hoe dat het zat met de buigbaarheid.
Het was uiteraard enorm moeilijk om erop te blijven staan, we waren allemaal enorm tevreden dat dit het geval was omdat we in het begin bij het verkrijgen van onze veren bang waren dat deze te sterk zouden zijn.
